3e dag Seminyak

3 dag Seminyak

Na een paar uurtjes geslapen te hebben, weer terug naar de ceremonie. Het was er weer erg druk en de klanken  van de gamelans waren al van ver te horen. Deze keer was ik in originele Balinese outfit waar mama Ari, me mee had uitgedost. Dit werd erg gewaardeerd door de locals daar en ze keken me goedkeurend en nog meer lachend dan anders aan. Stootten elkaar dan aan en wezen naar me. Ik voelde me trots om me zo meer ,een van hun, te voelen. Het nagekeken worden voelde nog wel steeds awkward.
Er stonden lange tafels met daarop manden met, je raad t al, wierook, bloemen, opgebouwd als een soort taart met bovenop een soort gouden bloem. En daaromheen allerlei mooi uitgedoste locals in Sarongs met een band om hun middel en een soort kanten blouse aan. De vrouwen tenminste. Ik had ook zoiets aan en ik zweette als een otter door het synthetische materiaal en omdat het blousje net iets te klein was omdat ik nu eenmaal iets groter ben dan de gemiddelde indonesische vrouw.  De mannen droegen een iets andere sarong en de traditionele muts waarvan ik de naam vergeten ben maar je ziet t wel terug op de foto's. Bij enige navraag kwam ik er achter wat nou de gedachte was bij die tafels. Maar hiermee bleken ze de ongeboren kinderen waar het bij de zwangerschap was misgegaan te eren. Ik was er wel even stil van en vond t eigenlijk wel een mooi ritueel om dat zo samen te delen. Soort lotgenoten groep. Ook hierbij werd er niet gehuild maar was men vooral bezig met het ritueel. Achterin werd het lichaam van een oude man of vrouw (ze hebben allemaal snorren op die leeftijd) ceremonieel gecremeerd. Hij lag opgebaard op een met bloemen versierd rieten plateau. Iemand vertelde me dat hij een maand geleden was overleden en dat hij in het ziekenhuis bewaard was gebleven om te worden gecremeerd met deze speciale crematie. Het lichasm was soort van gebalsemd want het had een grijsgroen kleur. De ogen en mond wsren dichtgenaaid. Priesters in witte kleding zegenden hem met het gewijde water. De lucht van zoete  wierook hangt continu  in de lucht.Hierna werd er 3x zingend rond zijn lichaam gelopen en als laatste in brand gestoken. Er waren nu wel wst mensen die verdrietig waren maar dat kwam misschien ook omdat de man/vrouw nog nirt zo lang geleden was overleden en je ook het gezicht kon zien. In de middag ben ik weer teruggegaan omdat de ceremonie uiteindelijk richting het strand ging na ook allerlei rituelen te hebben uitgevoerd in de tempel bij de resten van de overlevenden. Met alle locals achter de prachtige witte en gele parasols aan ging de hele stoet met manden met dezelfde inhoud als anders, bij enige navraag gingen ze die resten niet naar de zee brengen anders zou ik voorlopig ook niet meer gaan zwemmen.....! (als ik nog niet naar huis zou zijn gegaan.)  Met zn allen zaten we op het strand en deed ik mee met mijn handen tegen elkaar gevouwen aan het gebed. Elke keer als er een belletje klonk, mochten de handen weer naar beneden. Bij het zegenen van de aanwezigen werd er op je opgeheven handen water gegooid wat je op moest drinken. Dat drie keer en de 4e x veeg je het water over je hoofd. Hierna was t tijd om naar de zee te lopen waarbij men de manden en bloemen naar de zee bracht. In vond t wel een mooie, spirituele gedachte om wat bloemen voor pa naar de zee te brengen. Natuurlijk kon ik dit niet zonder een paar traantjes te laten. Het was een mooie afsluiting van mijn reis zo naar Indonesië waarbij ik meerdere keren het gevoel had dat Pa met mij meereisde.